Gisteren

Vol verwachting zijn we aan deze dag van gisteren begonnen, maar het liep opnieuw op een teleurstelling uit. Alleen aan het einde van de middag even wat regen, de kleinst mogelijke hoeveelheid 0.1 mm Weerstation Losser noteerde zelfs nog een zomerse dag met 25.3 graden. Twente haalde dat niet, daar bleef het maximum steken op 23.9 graden. Elders wel flinke buien, bijvoorbeeld in de Achterhoek 60 mm (VWK)  Een dag om nog even over na te praten want er zijn toch veel vragen hoe toch kan dat de neerslag nog steeds aan ons voorbij gaat.

De luchtdrukverdeling

Een oorzaak kan zijn  dat de luchtdrukverdeling nog steeds geblokkeerd is. Want we zagen vanmorgen een hogedrukgebied boven Groenland dat een sterke uiloper heeft naar het zuid oosten tot over Europa waardoor de storingen bij ons een zuidelijker baan nemen. We hebben dan de pech net buiten de in vloed van de neerslagbrengende storingen te blijven. Vanmorgen heb maar eens een link gemaakt naar dit kaartje. We zien hierop een depressie boven noord Rusland die daar erg slecht weer veroorzaakt. Maar wij gaan een aantal dagen met prachtig augustusweer tegemoet. De hitte uit zuid Europa kan ons net niet bereiken en de neerslagkansen blijven aanvankelijk klein.

Ontvangen van Peter de Vries KNMI

Gisteren gepubliceerd door Joëlle Gergis, Australisch klimaatwetenschapper van het IPCC

De vreselijke waarheid van klimaatverandering (augustus 2019)

Ten minste acht van de nieuwste modellen, geproduceerd door toonaangevende onderzoekscentra in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Canada en Frankrijk, laten het klimaat  5 ° C of meer opwarmen. Dat geeft aan dat we een omslagpunt hebben gepasseerd, met alle gevolgen van dien. Toen deze resultaten voor het eerst werden vrijgegeven tijdens een workshop over klimaatmodellering in maart van dit jaar, stroomde een golf van  paniek e-mails van mijn IPCC-collega's in mijn mailbox. Wat als de modellen kloppen? Is de aarde al een kantelpunt gepasseerd? Hebben we nu een abrupte klimaatverandering?

Als een van de ongeveer twaalf Australische hoofdauteurs van het zesde beoordelingsrapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) van de Verenigde Naties, dat momenteel aan de gang is, heb ik een diep ontzag voor de snelheid en de ernst van de klimaatverandering die zich over de hele planeet ontwikkelt. Vorig jaar werd ik aangesteld als een van de wetenschappelijke adviseurs van de Climate Council, het toonaangevende onafhankelijke orgaan van Australië dat het publiek deskundig advies geeft over klimaatwetenschap en -beleid. Kortom, ik sta in een confronterende positie als een van de weinige Australiërs die de angstaanjagende realiteit van de klimaatcrisis ziet.

Met 2 ° C opwarming verdwijnt maar liefst 99 procent van de tropische koraalriffen. Een volledig onderdeel van de biosfeer van de aarde - ons systeem voor planetaire levensondersteuning - zou worden geëlimineerd. Het  domino-effect op 25 procent van al het zeeleven dat afhankelijk is van koraalriffen zou diepgaand en onmetelijk zijn.

Er is een zeer rationele reden waarom Australische schoolkinderen nu de straat op gaan - de onmetelijkheid van wat er op het spel staat, is werkelijk verbluffend. Zwijgen over deze planetaire noodsituatie voelt ook niet langer als een optie voor mij. Gezien het feit dat beleid niet verbonden is met de wetenschappelijke realiteit in dit land, is een dringend en pragmatisch nationaal gesprek nu essentieel. Overigens is het leven op een gedestabiliseerde planeet de verschrikkelijke waarheid waarmee we allemaal te maken zullen krijgen.

Niet zo’n mooi bericht maar ik neem het vanmorgen toch maar even mee. Johan Effing 

Is augustus warm en onstandvastig , dan wordt de winter nat en lastig